Ostatni dzień lata

Bardzo bym chciała napisać, że od kiedy byłam małą dziewczynką marzyłam o tym, aby stać się kobietą, ale... Nie do końca tak było. Myślę, że to przez wzorce, które miałam - w moim otoczeniu kobiety były pracoholiczkami, które po trupach dążyły do celu. Były to raczej superbohaterki-twardzielki, które potrafiły wykonać każdą robotę, przekazując te wartości z pokolenia na pokolenie. Idąc schematem, mi również się "oberwało" tymi cechami wojowniczek :) I choć miałam przebłyski - jak każda dziewczynka - że marzyłam o wysokich szpilkach, pięknym makijażu i sukienkach każdego dnia, tak... moja codzienność była nastawiona na konkretny cel, a głównymi cechami charakteru stał się upór, wytrwałość i samowystarczalność. 

Uświadomiłam sobie, wbrew pozorom całkiem niedawno, że o wiele lepiej czuję się będąc kobiecą. 

Na ostatnie ciepłe dni lata wybrałam białą hiszpankę wraz z ołówkową spódniczką midi w kolorze szmaragdowym. Do tego białe sneakersy, włosy spięte spinką oraz czarna klasyczna torebka ze złotym łańcuszkiem :) 

5 lat temu, kiedy jeszcze chodziłam do liceum, miałam ogromny problem ze zrozumieniem w którym kierunku tak naprawdę chcę iść. Przez mnóstwo kompleksów, które narodził nastoletni bunt, straciłam poczucie własnej wartości, co spowodowało, że unikałam wielu ubrań. Mój styl był bliżej nieokreślony - nie byłam gotowa na dojrzewanie, które zmieniło moje ciało o 180 stopni, a szerokie biodra stały się utrapieniem. Aby ukrywać kobiece kształty nosiłam za duże t-shirty i luźne spodnie tak, aby zakryć wszelkie krągłości. Raz na jakiś czas faktycznie wybierałam długi płaszcz, który dorwałam na przecenie - czułam się w nim lekko, elegancko i kobieco, ale.. usłyszałam, że wyglądam w nim jak Harry Potter :) Dlatego nieczęsto do niego wracałam. W którym momencie faktycznie zrezygnowałam z oversize'owych ciuchów? Wydaję mi się, że po skończeniu liceum w 100% się ich wyzbyłam. Wybierałam raczej luźne spodnie, ale obcisłą górę, zakrywając zarówno biust jak i nogi. Dopiero od niecałego roku coraz odważniej podchodzę do tematu ubioru - pokochałam spódniczki, ale tylko w długościach midi i maxi oraz koszulki z kwadratowym dekoltem :) Zdecydowanie odnajduję się w tym stylu jak nigdy wcześniej w żadnym! Moja samoocena znacznie skoczyła, a nad moją pewnością siebie pracuję wraz z moim ukochanym, który daje mi ogrom wsparcia w tym temacie :)

A tutaj makijaż, który również dodał całej stylizacji odpowiedniego smaku :)

Cały czas pracuję nad swoją kobiecością - wcześniej miałam bardziej zero jedynkowe podejście i kierowałam się rozsądkiem. Teraz coraz częściej zaczynam słuchać intuicji i nierzadko idę za głosem serca. Wciąż odkrywam w sobie delikatność i wrażliwość, aby wyplewić wieczny stres i gniew schowany głęboko z tyłu głowy. Zaczynam dostrzegać drobnostki, które powodują mój uśmiech i zaczęłam o wiele bardziej dbać o siebie. Uwielbiam dbać o swoje ciało - czy to robiąc skincare, czy mając świeżo zrobione paznokcie. Uwielbiam pielęgnować swój umysł i oddawać się kreatywności - czy to przeglądając artykuły modowe, czy projektując własne stylizacje. Zaczęłam wkładać dużo więcej serca w to, co robię oraz pokochałam swoje własne towarzystwo, odcinając się tym samym od niesłużących mi ludzi. Jestem wciąż w trakcie "przemiany", ale już teraz widzę, że niepotrzebnie wypierałam swoją kobiecość. Dziś, kiedy już dojrzewam nie tylko jako młoda-dorosła, mogę głośno powiedzieć: kocham być kobietą!